Prensa e Poder

Estaba tan impaciente o BNG por saldar contas, que montou Xornal no momento peor. Non calculou que neste País, a Prensa e a Política alternan os seus postos de cando en vez, o primeiro é o segundo e, ás veces, o cuarto é o primeiro (Poder). E detrás o Partido, que é máis ca iso, é toda unha relixión, o opio deste Pobo sempre crédulo. A Prensa do País, que é a do Partido, cumpre a misión perenne de reter o Poder. Para iso, mantén o Pobo anestesiado pero alerta para activarse na precisa ocasión. É o peor da Política, deberlle tanto á Prensa, neste País como noutros tamén.

Nos casinos adoita gañar a banca. En Galicia, que non dá máis que para un bingo, sempre gaña a Prensa do Partido no Poder, que fai Política de País para vencer e convencer o crédulo Pobo. O BNG confundiu Poder con goberno e así se afundiu como Partido e esgotou as súas opcións de acadar o Poder real. Seica se confundiu tamén de País e de Pobo. E se non o credes, velaí os datos do CIS.

Entre 1997 e 2009, o sentimento galeguista (ou de nacionalismo galego) pasou do 33 ó 15%. Entre 2005 e 2009 (catro anos nada máis), os galegos en degoiro dunha autonomía maior, pasaron do 26 ó 16%. Os soberanistas representan, segundo o CIS, o 2% da poboación. Números que tamén saen nas enquisas electorais. Nas vindeiras eleccións, Galicia pode ficar sen representación parlamentaria de seu en Madrid. E iso malia ser, o BNG, o único voto útil real no País. Alguén o está a facer rematadamente mal.

Co peche de Xornal, un sinte que chegou o final. Tivemos Vieiros, o soportal, Galicia Hoxe, Xornal en papel e dixital e A Nosa Terra, o semanal. Xuntos darían para unha oferta de comunicación progresista e galeguista poderosa, de alta visibilidade e futuro garantido, fonte onde beber visións, análises, perspectivas gratificantes, de País. Tiñamos proxecto, rotativa, xornalistas e distribución. Que fallou?